بارها از دوستان ایرانی خود شنیده ام که اهداف اسلام و مسیحیت یکی هستند و فرق زیادی بین
آنها وجود ندارد. در این مقاله سعی خواهم کرد سه فرق اساسی بین اسلام و مسیحیت را با دوستان
در میان بگذارم.
طبیعت خدا: اگر قرآن را مطالعه کنیم به این نتیجه می رسیم که آن تعلیم می دهد که خدا سرمنشأ
خوبی و بدی است. اگر خدا بخواهد انسان را به راه راست می فرستد و اگر اراده کند او را به راه کج
می فرستد. اما انجیل تعلیم می دهد که خدا فقط منشأ خوبی است. او نمی خواهد که کسی هلاک
گردد بلکه همه به توبه گرایند)دوم پطرس 9:3 .)یعقوب در رساله خود چنین می نویسد: "هیچ کس
چون در تجربه افتد، نگوید خدا مرا تجربه می کند، زیرا خدا هرگز از بدیها تجربه نمی شود و او
هیچ کس را تجربه نمی کند. لکن هرکس در تجربه می افتد، وقتی که شهوت وی او را می کشد و
فریفته می سازد، پس شهوت آبستن شده گناه را می زاید و گناه به انجام رسیده موت را تولید می
کند. ای برادران عزیز من گمراه مشوید! هر بخشندگی نیکو و هر بخشش کامل از بالا است و نازل
می شود از پدر نورها، که نزد او هیچ تبدیل و سایه ی گردش نیست" )یعقوب1::1-19.)
طبیعت انسان: بیشتر دوستان ایرانی اعتقاد دارند که طبیعت انسان نیکو است و انسان اگر سعی کند
می تواند مثل فرشتگان مقدس و بیگناه باشد. اگر این اعتقاد حقیقت دارد چرا بین پنج میلیارد نفر
که امروز روی کره زمین زندگی می کنند یک شخص عادل و بدون هیچ گناه یافت نمی شود؟ انجیل
تعلیم می دهد که همه گناه کرده اند و از جلال خدا قاصر می باشند )رومیان 9-39 .)وقتی آدم و
حوا در باغ عدن گناه کردند، گناه وارد طبیعت انسان شد و انسانها طبیعت گناه را از والدین خود به
ارث می برند. علم ژنتیک به این عقیده شهادت می دهد. دانشمندانی که خود را ژنتیک شناسان
رفتاری می خوانند بعد از تحقیق روی دوقلوهای یک نطفه ای به این نتیجه رسیده اند که 7 :درصد
از شخصیت یک انسان از پدر و مادر به ارث می رسد. در تاریخ بشریت فقط عیسی مسیح بیگناه بود
و حتی دشمنان او نتوانستند به او تهمت گناه بزنند. مسیح به دشمنان خود گفت: "کیست از شما
که مرا به گناه مم سازد؟" )یوحنا 4::8.)
فیض یا اعمال: قرآن تعلیم می دهد که انسانها با اعمال نیکو به بهشت می روند. حتی یکی از سوره
های قرآن به ترازویی اشاره می کند که اگر کارهای نیکو از گناهان سنگین تر باشند، شخص به
بهشت خواهد رفت. اما انجیل تعلیم می دهد که انسانها با فیض و عنایت خداوند نجات می یابند.
پولس رسول در این باره چنین می گوید "زیرا که محض فیض نجات یافته اید به وسیله ی ایمان و
این از شما نیست بلکه بخشش خداست و نه از اعمال تا هیچ کس فخر نکند" )افسسیان 3:3-4 .)
خداوند نمی خواهد یک نفر به سینه خود بزند و فخر کند که با اعمال نیکوی خود نجات یافته است.
خداوند آنقدر نیکو، عادل و مقدس است که به گفته ی اشعیا نبی اعمال نیکوی ما در نظر خداوند
مانند لتّه ملوّث می باشد )پارچه هایی که زمانهای قدیم بانوان برای عادت ماهانه استفاده می کردند(.
پس انسان فقط با فیض و عنایت خداوند نجات می یابد و این فیض در شخص عیسی مسیح ظاهر
شده است. عیسی مسیح تنها پلی است بین انسان گناهکار و خدای عادل مقدس و انسانها فقط با
"من راه راستی و حیات هستم. هیچ کس نزد پدر
ایمان به او نجات می یابند. عیسی مسیح فرمود
جز به وسیله ی من نمی آید" )یوحنا .)::
ای دوست عزیز فقط عیسی مسیح است که می تواند به تو زندگی ابدی عطا کند. به او ایمان بیاور
و او را آزمایش کن و اجازه بده او زندگی تو را عوض کند. آن وقت خواهی دانست که خدای نیکو را پیدا کرده ایامین
درباره این سایت